Mijn zwangerschapsverlof als zelfstandige

WOW, wat een rollercoaster! Zwangerschapsverlof. Nu ik op mijn eigen tempo mijn werkzaamheden hervat en opnieuw vormgeef, realiseer ik me hoe bevoorrecht we zijn in ons kikkerlandje. Elke zelfstandige ondernemer heeft recht op 16 weken betaald (!) zwangerschapsverlof – zonder dat je daar een aparte verzekering voor hoeft af te sluiten, zolang je maar zelfstandige bent voor de belasting. Wil je daar meer over weten? Misschien schrijf ik daar binnenkort een aparte blog over. Maar nu even terug naar hoe ik de afgelopen maanden als mama van twee heb ervaren. Het was mooi, rustig, wild, waanzinnig, moeilijk, vol liefde én een les in aanpassingsvermogen en flexibiliteit. Laten we samen terugblikken!

Een mentaal zware zwangerschap

Dit was mijn derde zwangerschap. Officieel noemen ze zwangerschappen boven de 35 jaar een “geriatrische zwangerschap” – een term waar ik eerlijk gezegd om heb moeten lachen (en huilen). Het betekent dat je “oud” bent voor een zwangerschap en daardoor meer risico loopt. Gelukkig was mijn zwangerschap fysiek niet zwaar vanwege mijn leeftijd, maar eerder door mijn medische geschiedenis. Mijn lichaam heeft moeite een zwangerschap voldragen te voltooien. Wat meer context: mijn eerste zoon werd met 25 weken geboren (en overleed), mijn dochter met 35 weken, en onze jongste zoon met 36 weken. Elke zwangerschap stond onder strikte ziekenhuiscontrole en vereiste medicatie.

Deze zwangerschap voelde zwaarder dan die van mijn dochter. Ik was drie jaar ouder, minder fit, en het was een jongetje – uitgerekend op dezelfde dag als mijn eerste zoon. Daarnaast was ik volledig afhankelijk van mijn eigen financiële draagkracht. Combineer dat met een peuter midden in haar “puberfase” (lees: elke dag “Nee, dat wil ik niet!”) en financiële onzekerheid, en je snapt waarom het mentaal een uitdaging was. Toch ging het fysiek goed. Ik voelde me heerlijk in mijn lijf en genoot op momenten ook van de zwangerschap. Maar pittig? Absoluut.

Welkom Elio, onze zonnestraal!

Over de bevalling gaan we heel kort zijn: het was snel (6 uur vanaf de eerste wee), heftig en er kwam een schaar en pomp aan te pas. Ik ben dankbaar dat ik het gouden uur heb mogen beleven, dat hij goed aan de borst dronk (en drinkt). De eerste keer dat ik Elio vast hield, was onbeschrijfelijk. Zijn warme lijfje op mijn borst en hij bleef maar geluidjes maken. Heel anders dan bij mijn dochter die eigenlijk heel stil was. Het was alsof alles eindelijk op zijn plek viel. Dit kleine mannetje heeft me opnieuw geleerd hoe sterk ik ben en hoe waardevol het is om elke dag met liefde te omarmen.

Met 36 weken werd hij iets te vroeg geboren, wat zorgde voor een hectische eerste kraamweek van twee ziekenhuizen, twee kraamhulpen en heel veel bloed prikken. Gelukkig deed ons ventje het daarna ontzettend goed en konden we genieten van een warme bubbel vol liefde. Wat me direct opviel, was hoe anders deze kraamperiode was dan bij mijn dochter. Al had ik me nog zo voorgenomen om 40 dagen te rusten, na die eerste week waarin ik heen en weer moest tussen ziekenhuizen had ik echt zoiets van waarom?! Ik voelde me goed, dus was snel weer ter been.

Over die verdomde schuldgevoelens

Vanaf dag één voelde ik me schuldig. Schuldig naar mijn peuter, die ineens niet meer alle aandacht kreeg die ze gewend was. En schuldig naar mijn baby, die minder exclusieve aandacht kreeg dan mijn oudste. En eerlijk? Ik voelde me schuldig over het feit dat ik schuldig was. Nu, bijna vier maanden later, lukt het me om dit te relativeren. Ik zie in dat ik mijn best doe, en dat is genoeg. Ik maak bewust tijd voor mezelf – iets wat ik eerder nauwelijks deed, maar nu als noodzakelijk zie.

Terug naar mezelf

Naast de broodnodige financiële stabiliteit besefte ik al snel dat het tijd was om mijn dromen weer op te pakken. Jarenlang draaide mijn leven om het verwezenlijken van één wens: kinderen krijgen. De weg ernaartoe was zwaar en lang, gevuld met verdriet, hoop, en doorzettingsvermogen. Nu mijn gezin compleet is, voel ik een nieuwe energie opborrelen. Het is tijd om mezelf opnieuw uit te vinden, dromen waar te maken, en dit leven ten volle te omarmen – samen met mijn kinderen.

Aan alle mama’s

Moeder worden is het mooiste én het meest overweldigende wat je kunt meemaken. Ik weet hoe onzeker je je kunt voelen. Hoe overweldigend de liefde is en hoe snel je aan jezelf gaat twijfelen. Maar onthoud dit: jij bent alles voor jouw kindje, en jouw kindje is alles voor jou.

Wat ik je wil meegeven: accepteer dat je fouten maakt. Vraag om hulp. Wees mild voor jezelf. Neem tijd om te ademen, te voelen, en te genieten van deze bijzondere reis. Jij doet het goed, powervrouw. Jij kent je kindje als de beste. Welkom in de mamahood – een plek vol liefde, groei, en eindeloze mogelijkheden.

Herken jij jezelf in mijn verhaal? Heb je tips, anekdotes of wil je gewoon iets delen over jouw reis als mama? Laat het weten in de reacties – ik kijk ernaar uit om van je te horen!

Voor alle ondernemende mama’s: als je voor de belastingdienst ondernemer bent, heb je recht op 16 weken zwangerschapsverlof. Dit vraag je aan via UWV. Je kan een brief krijgen waarin ze vragen of je aan de uren komt als ondernemer. Hier hoef je alleen JA op te antwoorden (ik heb een hele urenspecificatie bijgevoegd, maar hoeft niet!). Ze nemen hun tijd om hierop te antwoorden. Ik kreeg voor het antwoord op de juiste startdatum de eerste uitbetaling. Qua uitkering is dit het minimumloon. Als je dus meer nodig hebt, zal je dit moeten sparen voordat je verlof ingaat. Dit wordt dan per week uitbetaald en eindigt op de aangegeven einddatum. Meer info via UWV. Mijn boodschap: maak je niet druk om de centen tijdens deze weken. Het komt goed.